Minola

1931 yılında Duncan greyfurtu ile Dancy mandalinasının çaprazlanması ile üretilmiÅŸtir ve niÅŸ ürün olarak diÄŸer narenciye türleri arasında yerini almıştır.

AÄŸaçları güçlü ve büyüktür. Tam anlamıyla geliÅŸmek için geniÅŸ bir yere ihtiyaç duymaktadırlar. Boyut olarak büyük olan meyveleri iki ebeveyninden de özellikler taşımaktadır. Yuvarlaktır ve çoÄŸu meyvesi boyun olarak adlandırılan ve alıcılar tarafından ayırt edici bir özellik olan ÅŸekle sahiptir. KabuÄŸu istisnai bir rengin dışında kırmızımsı turuncu renge ve özellikle güzel, pürüzsüz bir yapıya sahiptir.

Olgun minolalar yumuÅŸaktırlar, ÅŸiÅŸkin (kof) bir his verirler ancak bu aldatıcı bir histir. Meyvenin boyutuna göre kabuÄŸu incedir ve ete çok yapışık olmaması sebebiyle soyulması oldukça kolaydır. Bununla birlikte, soyulurken narin meyveyi tırnak hasarlarından korumak adına dikkat etmek gerekmektedir.

Minolaların kendine has, lezzetli ve ayırt edici tatları, zengin, mayhoÅŸ ve aromatiktir. Minola aÄŸaçları farklı iklim bölgelerine uyum ve kalite konusunda çok baÅŸarılıdır. Kaliforniya ve Arizona’nın çöl iklimi, Kıbrıs ve Ä°srail’in Akdeniz iklimi, Güney Afrika, Arjantin, Florida, Svaziland gibi yarı-tropik yaz yaÄŸmuru iklimlerinde baÅŸarılı olmuÅŸtur.